کاربرد روش topsis در شناسایی مناطق طبیعی حفاظتی با ارزش معنوی در شهرستان نیشابور

عرصه های طبیعی با ارزش معنوی بخشی از نواحی خشکی یا دریا هستند که نقش مهمی در حفظ تنوع زیستی و هویت فرهنگی جوامع بازی می کنند. هدف از این مطالعه اولویت بندی پهنه های حفاظتی با ارزش معنوی است. با توجه به به کارگیری روش ارزیابی چندمعیاره، در این پژوهش در گام نخست معیارهای مناسب برای حفاظت از عرصه های طبیعی با ارزش فرهنگی از طریق مرور منابع تهیه شد و برای هر یک شاخص هایی درنظر گرفته شد که قابل اندازه گیری و نقشه سازی بود. برای اولویت بندی معیارهای حفاظت از روش دلفی استفاده شد که به معرفی شش معیار و ده زیرمعیار انجامید. سپس با ارزیابی چندمعیاره سه پهنۀ حفاظتی در شهرستان نیشابور شناسایی و حدود 32 درصد معادل 243 هزار و 362 هکتار از اراضی این شهرستان برای حفاظت تعیین شد. بزرگ ترین پهنه با وسعت 140 هزار و 502 هکتار در مجاورت شهر نیشابور قرار دارد و کوچک ترین پهنه نیز با وسعت 826 هکتار در منطقۀ حفاظت شدۀ رئیسی واقع است. سپس پهنه های یادشده با روش topsis برای حفاظت اولویت بندی شدند و بر این اساس پهنۀ مجاور شهر نیشابور و پهنۀ موجود در منطقۀ حفاظت شدۀ رئیسی که به ترتیب 18 و 1/0 درصد از وسعت منطقۀ مورد مطالعه را شامل می شوند، از بیشترین و کمترین اهمیت برای حفاظت برخوردار شدند.